Jakiś czas temu zabrałam państwa na spacer wzdłuż linii brzegowej południowego Dublina. Obiecałam wtedy, że zabiorę was za jakiś czas znów na spacer ale tym razem z drugiej strony irlandzkiej stolicy. Gdy każdy skrawek trawy w parku oraz piasku na plaży okupowany był przez Irlandczyków oraz ich grille ja chciałam uciec od tłumów. Późnym niedzielnym porankiem pojechałam do Portrane na północ od Dublina.

Zaparkowałam na parkingu nieopodal Martello Tower i ruszyłam na spacer ścieżką która miała mnie wieść po klifach przez 2,5 km aż mnie doprowadzi do celu…

Widoki były przepiękne. Pięknie zarysowana sylwetka Lambay Island (która jest w prywatnych rekach jakichś Anglików podobno) a w oddali Howth.

Wąska ścieżka wiodła szczytem klifów które dość ostre, najeżone i wysokie spoglądały na mnie w górę. Chwilami zwalniałam kroku bojąc się potknąć i spaść w przepaść. Woda była krystalicznie czysta, mimo wysokości na jakiej byłam bez problemu widziałam kolor piasku i kamieni w morzu.

Ścieżka przywiodła mnie do dobrze mi znanej plaży w Donabate z kolejną wieżą Martello o którym to miejscu pisałam już państwu tutaj. Odpoczęłam chwilę na tarasie  tutejszej restauracji, wygrzałam się w słońcu i ruszyłam w drogę powrotną. Godzina była już ciut późniejsza więc i na moim szlaku pojawili się ludzie a i w morzu oraz na klifach też się zaludniło.

W pewnym momencie ścieżka odbija do szpitala który z daleka przyciągnął moją uwagę – piękny kompleks zbudowany z czerwonej cegły. Wiedziałam tylko, że to szpital dla osób z chorobami psychicznymi. Mimo, że ścieżka wydawała się być mało uczęszczana postanowiłam tam podjeść tym bardziej że kusiła mnie wieża którą z widzenia znam od kilku lat (widoczna wyraźnie z wybrzeża w Malahide). Niestety gdy podeszłam bliżej do pierwszych budynków stanowiących część szpitala zobaczyłam napis zabraniający wstępu. Dodatkowo, budynki te nie wyglądały zbyt przyjaźnie. Były, opuszczone i zabite dechami. Postanowiłam wrócić.

Budynki szpitalne to jeden powód dla którego chciałam tam podjeść, drugim była okrągła wieża. Czytałam o niej wcześniej i wiedziałam że nie ma tyle lat co większość okrągłych wież w Irlandii (pochodzą z  okolic X wieku). Ta wieża została wybudowana relatywnie niedawno bo w 1864 roku jako dowód miłości pewnej pani do swego męża. Nieco rozczarowana stwierdziłam jednak że chyba wolę podziwiać wieżę z oddali niż ryzykować jakieś nieznane przygody w nieco opustoszałym kompleksie szpitalnym.

Gdy wróciłam na parking był on już całkowicie zajęty przez innych miłośników tego miejsca. Gdy oni zaczynali się rozkoszować pogodą ja już byłam w drodze podziwiać zgoła coś innego o czymś też kiedyś jeszcze napiszę.