Zagorzałą fanką muzyki irlandzkiej nie jestem. Nie zrozumcie mnie źle, miło jest natknąć się na nią w pubie lub czasem z powodu radości sobotniego poranka głośno puścić koncertową płytę Sharon Shannon. To mi wystarcza aby od czasu do czasu się nią nasycić.
Jednakże, gdy pewnego dnia usłyszałam w radiu wywiad z siostrami muzyczkami oraz kilka ich piosenek, postanowiłam dowiedzieć się o nich czegoś więcej. Zaintrygowały mnie bardzo swym mocnym donegalskim akcentem (który, jak większość akcentów znika w momencie gdy mówiący zaczyna śpiewać).  Ich piosenki natomiast brzmiały bardzo świeżo i radośnie. A te smutne wzruszały, ale tak pięknie, tak dystyngowanie..

Na koniec wizyty muzyczek w radiu, usłyszałam, że nazywają się The Henry Girls. Znalazłam bilety na jedyny ich koncert w Dublinie, spośród 13 koncertów granych w styczniu i lutym w Irlandii. Poszłam, usiadłam, zasłuchałam się i nie wiem kiedy, niemalże dwie godziny minęły. Trochę w sumie wiem, bo była przerwa na winko jak to tu bywa również i w teatrach o czym pisałam tu.

Sióstr Henry jest sześć (!!!) ale zespół The Henry Girls tworzą trzy: Karen, Lorna i Joleen. Na koncert jeździ z nimi jeszcze czwarta siostra, która sprzedaje przy okazji ich płyty, dzięki temu jest podobno ulubioną spośród sióstr. Dziewczyny mają piękne głosy i grają na skrzypcach, gitarze, akordeonie, harfie. Na koncercie miały do pomocy jeszcze jedną muzyczkę  – Denise Boyle oraz muzyka Teda Ponsonby. Widziałam też zdjęcia Denise i Teda w książeczce dodanej do ostatniej płyty, muszą więc często muzykować razem. Karen, Lorna i Joleen wspaniale przełamują dystans z publicznością oraz żartują z samych siebie. Na moim koncercie, w pewnej chwili powiedziały: jest tu gdzieś na sali Martina i Hugh? To kuzyn naszego taty, mamy pozdrowić. Martina i Hugh się odezwali i dziewczyny im pomachały, po czym jedna dodała: gdzieżbyśmy nie pojechały na koncert w Irlandii to zawsze się znajdzie jakieś kuzynostwo taty.

Ich teledyski nie są zbyt ugłaskane profesjonalnie, nawet okładka ich najnowszej płyty wydaje się być rysunkiem małego dziecka. A  samą płytę podejrzewam, że nagrały w domu. W książęce dodatku do płyty jest wiele zdjęć dziewczyn i  innych muzyków  (w tym również Denise i Teda) ze słuchawkami na głowie i różnymi instrumentami w dłoniach. Typowe zdjęcia ze studia nagraniowego. Tylko jak się bliżej przyjrzeć w tle za jednym muzykiem  widać kominek, za innym obrazy na ścianie a za jeszcze innym typowe, irlandzkie schody na górę. Nic, tylko nagrywali w living roomie. 🙂 Pewnie przez to wydają się takie autentyczne, takie irlandzkie dziewczyny z sąsiedztwa.

Dziewczyny grają podobno od dziecka, ale dopiero od trzech lat zdecydowały się zająć tym profesjonalnie. Podoba mi się jak łączą różne style muzyki. W swoim repertuarze mają utwory typowo irlandzkie, ale też country, blues czy nawet piosenki w stylu lat dwudziestych. Mają też utwory, które niemalże łączą te wszystkie style. Oczywiście w przerwie koncertu, oprócz wina, zakupiłam dwie najnowsze płyty The Henry Girls.

Niestety, większość piosenek jakie są na jutjubie są nie najlepszej jakości i nie oddają tego jak pięknie dziewczyny grają. Ale posłuchajcie tych dwóch piosenek.