Już w wieku XVII w klifach na zachód od Bunmahon (hrabstwo Waterford) wydobywano ołów, srebro i miedź. Największa eksploatacja tego miejsca odbyła się w połowie XIX wieku, kiedy kopalnie były zarządzane przez Górnicze Przedsiębiorstwo Irlandii (Mining Company of Ireland). Początkowo pracowano tylko w Knockmahon gdy kopalnia ta szybko okazał się dochodową. Jednak po pewnym czasie musiano po surowiec kopać coraz głębiej oraz pod dnem morskim co spowodowało znaczy wzrost kosztów prac wydobywczych. W poszukiwaniu innych miejsc w okolicy, równie bogatych w miedź, odkryto bogate zasoby w miejscu znanym jako Tankardstown. I to w samą porę gdyż  morze groziło już zalaniem Knockmahon. W 1850 roku firma zaczęła przenosić całą swoją działalność, maszyny i silniki do Tankardstown. Przez kolejne 15 lat ceny miedzi nieustanie się wahały i kopalnia dopasowywała wydobycie i ceny do tych wahań. Krótko po szczytowym roku 1865 rozwiały się ostatnie nadzieje na to że ceny znów wzrosną a nowe, bogatsze złoża surowców zostaną odkryte w okolicy. W roku 1879 zamknięto kopalnię a silniki sprzedano na złom. Jedyną pamiątką po tamtych czasach i kopalni, która zatrudniała 1200 osób są ruiny Tankardstown Engine House (tam gdzie znajdowały się silniki parowe)

Copper Coast GeoPark (GeoPark Wybrzeża Miedziowego) to część południowego wybrzeża Irlandii w hrabstwie Waterford. Nazwa oczywiście wywodzi się z miedziano kopalnianej przeszłości tego miejsca, którą streściłam powyżej. Miejsce jest dość zróżnicowane geologicznie ze śladami z czasów paleozoiku i epoki lodowcowej. Na świecie jest 101 GeoParków a ten jest póki co najmniejszy (50 km kwadratowych). Poza sezonem miejsce wydaje się dzikie i oazą spokoju.